Lied van de week : week 52 - 2010

Cooler as ekke - Jack Parow

Dit nummer ken ik natuurlijk al van tijdens de zomer, maar het was met veel plezier dat ik Jack Parow, een Zuid-Afrikaanse rapper terughoorde de voorbije dagen, en ik besloot eindelijk zijn debuut te kopen (wat een aardig album is).

Je kan zijn titelloos debuut hier kopen.

Lyrics :

Jy dink jy’s cooler as ekke, want jy rook Yves Saint Laurent sigarette
Jy dink jy’s cooler as ekke, want jy’t ‘n tattoo van ‘n slang op jou tette.
Jy dink jy’s cooler as ek, want jy’t ‘n plakkaat van Led Zeppelin bo jou bed
Jy dink jy’s cooler as ek, want jy’s elke jaar by die J&B Met.

Jy’s ou nuus, ek kom met rou beats
Jy lê en wag, ek gan soek iets
Jy’s ice tea, ek’s witblits
Jy’s lite bier, ek’s spirits
Jy’s die ou met die new fresh look
Ek’s die ou met die Pep Stores broek
Ek watch jou, jy koekeloer oukes
jy forward nog Vernon Koekemoer jokes
Ek’s fantasties, jy’s spasties
Ek vat an poppies, jy raak an klein kids
Jy’s Tim Voster, ek’s Chris Edwards
Jy’s innie bosse, ek rol innie vet shit
Jy’s boring soos liedjies ommie kampvuur
my styl slick sneak suutjies soos ‘n vampier
jou styl kak sag soos ‘n pink marshmallow
meisies skree vir net “one night in parow”

Jy dink jy’s cooler as ekke, want jy hang saam met models en ek hang saam met slette
Jy dink jy’s cooler as ekke, want ek’s ‘n rapper en jy sing in falsette
Jy dink jy’s cooler as ek, want ek ry op met die bus en jy vlieg op met ‘n jet
Jy dink jy’s cooler as ek, want jy ry in ‘n Peugeot twee nul ses

Jy rol met ‘n selfoon in jou pen
Ek rol nog met ‘n 3310
My styl gooi sexy korrek
Jy dra nog fokken Mr Price Red
As ek instap skrikkie hele fokken bar
Jy kry nog fokken geld by jou ma
Ek los die hele jol papnat
As jy instap begin die hele jollie pad vat
ek’s Amerika, jys Irak
ek bomb jou lat die kak slap spat
Ek’s ‘n Bic pen, jy’s ‘n Mont Blanc
Jy loop rond met fokken skuim op jou mond-rand
Ek’s original jy’s gecopy
Ek’s ‘n flash drive jy’s ‘n floppy
Jy maak of jy alles het ma jy’s fake
Jack Parow bra ek lewe soos n straatmeit

Jy dink jy’s cooler as ekke, want jy drink by Ku De Ta en ek drink by De Dekke
Jy dink jy’s cooler as ekke, want jy’s die gentleman, bra eksie prette
Jy dink jy’s cooler as ek, want ek hou vakansie in Hartenbos en jy hou vakansie in Quebec.
Jy dink jy’s cooler as ek, omdat jy die nuwe issue van One Small Seed het

Jack Parow bra ek’s n poes woes
Jy eet caviar en couscous
Ek drink Klipdrif, jy drink Peroni
Jy’t vriende in Swede, ek het vriende in Benoni
Ek koop al my klere by die local Pep Stores save more
Jy koop al jou fokken klere by a store
Jy dra net fokken Polo shirts
Shame, jy luister na die Dirty Skirts
My naam’s Parow, dik heavy uitgeskollie
Jy lyk soos Jeremy de Tollie
Jack Parow, die life van die party
Jy dra net fokken Issey Miyake
Jy’s too cool for school, eks mos kief
Ek’s grasshopper, jys Lacoste sportief
Jy lat die koek flop, ek lat die huis rys
Jou meisie het ‘n foto van my piel op haar Space Case

Lied van de week : week 51 - 2010

Hello - Martin Solveig

Tijdens Music for life werd dit nummer ontelbare keren aangevraagd en gedraaid, en ik moet zeggen : het blijft hangen. Bovendien heeft Martin Solveig er ook nog een leuke clip bij, co-starring Bob Sinclar...

Je kan het nummer hier kopen.

Lyrics :

I could stick around a little longer with you, hello.
It doesn't really mean that I'm into you, hello.
You're alright but I'm your darling to enjoy the party.
Don't get too excited 'cause that's all you get from me, hey.

Yeah I think you're cute but I really think that you should know.
I just came to say hello, hello, hello, hello.

I'm not the kinda girl who'd mess it up with you, hello.
I'm gonna let you try to commence with you, hello.
It's alright I'm getting dizzy just enjoy the party.
It's OK with me if you don't have that much to say, hey.

Kinda like this thing but there's something you should know.
I just came to say hello, hello, hey, hey.

I could stick around a little longer with you, hello.
It doesn't really mean that I'm into you, hello.
I'm your darling to enjoy the party.
I'm getting dizzy, just enjoy the party.

I just came to say hello, hello, hello, hello.

I'm not the kinda girl who'd mess it up with you, hello.
I'm gonna let you try to commence with you, hello.
It's alright, I'm getting dizzy, just enjoy the party.
It's OK with me if you don't have that much to say, hey.

Kinda like this thing but there's something you should know.
I just came to say hello, hey.

Met Kerstmis

In het kader van een wedstrijd voor Radio Nostalgie maakte Buysta een nederlandstalige versie van Last Christmas van Wham!
Jammer genoeg haalde hij niet de finale...

Fijne kerstdagen gewenst : Met kerstmis (mp3)

Lied van de week : week 50 - 2010

Dauphine - Gabriel Rios

Zeker in het refrein zet Gabriel Rios me op het verkeerde been, en denk ik de nieuwe single van Coldplay te horen...

Je vindt dit nummer op het nieuwe album, The dangerous return, dat je hier kan kopen.

Lyrics :

seventeen
a nymph if there was ever one
you were noticed
and rushed upon the scene
rough times
some hell to get away from
and whirlwind
to do the very thing

once again
a trick of the light found
and burned at the beat
those we're in
will trickle down their songs
and burn at the beat

ever the locust
you tore across the avenues
and hotels
with death under your feet
the sullen
girls that look like women
the gregarious gamines
leaving pictures on all magazines

once again
a trick of the light found
and burned at the beat
those we're in
will trickle down their songs
and burn at the beat

all eyes upon you
and no one could see it
the exoskeleton is all they see
so leaving it...
we revel in the poses yeah
we do the best we can
the snakes will sing to horses
and the horses back to men
and you will know and I will know
to leave the state we're in
again

once again
a trick of the light found
and burned at the beat
those we're in
will trickle down their songs
and burn at the beat

the exoskeleton is all they need
so leaving it
behind
who knows what
you'll find
this time...

Wispelturig

Is het wispelturig, als je verscheurd wordt tussen rationele en emotionele keuzes ?
Ben je niet standvastig, als je probeert een weg te vinden door te schipperen tussen wat je hart en je verstand je zeggen, en als die het niet noodzakelijk met elkaar eens zijn ?
Of, zoals een vriendin het vermoedelijk zou stellen : ben je labiel als je het niet weet ? En als je niet kan kiezen ?

Lied van de week : week 49 - 2010

The cliff - Emily Jane White

Nadat ik het album mocht recenseren voor Indiestyle en ook nog eens haar concert mocht reviewen, is het geen wonder dat haar nieuwste nummer mijn lied van de week geworden is. Alles wat ik goed vind aan Emily Jane White, heb ik vorig jaar en dit jaar al uitvoerig beschreven, dus geniet maar gewoon...

Het nummer staat uiteraard op het nieuwe album, Ode to sentience, dat verdeeld wordt door Munich Records.

Lyrics heb ik jammer genoeg nergens gevonden...

Emily Jane White : Ode to sentience

Het is vreemd : zelfs na enkele beluisteringen leek het nieuwste album van Emily Jan White tegen te vallen, maar als je het album meteen na haar twee vorige in chronologische volgorde afspeelt, vallen de puzzelstukjes in mekaar, en hoor je de evolutie die ze doormaakte, en hoe natuurlijk die klinkt.
Betekent dit nu dat je die eerdere albums moet gehoord hebben om te kunnen genieten van deze plaat? Natuurlijk niet! Emily Jane White heeft een pracht van een stem, met daarin een langoureuze zucht, een van verlangen zwangere toets, die haar zo herkenbaar maakt tussen al die andere vrouwelijke singer/songwriters. En er zijn de strijkers, altijd aanwezig (prominent of op de achtergrond), en altijd het lied dragend. Er is de piano, die de melodielijnen uittekent, en op dit album is er een rijkere orchestratie, rijkere arrangementen, en zelfs een breder palet aan stijlen.
Zo klinkt “The cliff” wel heel erg laidback country, en tot we Emily's eigen stem horen, denken we daarbij aan schoon volk als Emmylou Harris, Caroline Herring en Gillian Welch. “Requiem waltz” begint als een wals die vrolijk een feest opent, tot alweer haar stem een andere wending geeft aan het nummer. De muziek mag verder dezelfde weg op blijven gaan, de weg is wonderbaarlijk veranderd door al wat in die vocalen doorklinkt. Op een nummer als “The law” (gratis te downloaden op haar website, echt een aanrader) klinkt ze dan weer heel erg zoals we haar al langer kennen, en dat is een compliment.
Er is iets sprankelends aan de manier waarop ze haar verdriet bezingt, of haar woede, of eender welke emotie. Je hoort en voelt doorheen alle nummers een stérke vrouw, die problemen niet uit de weg gaat, problemen op haar weg vindt maar tegelijk ook over de omgevallen boomstammen heen klautert, door de snelstromende beken waadt, door de donkere nacht het pad weet te vinden in een gloed zoals die haar op de hoesfoto ook omgeeft.
“Ode to sentience” is een betoverende én betoverde plaat, waarop de grootste troef ligt in de stem van Emily Jane White, waarmee ze wat ze aanraakt (muzikaal), verandert in iets nieuws, met méér lagen, met méér diepgang, met méér gevoel. Het is ook een groeiplaat, en nu we erover nadenken, waren haar vorige albums dat ook al. Ze kropen onder de kleren, en binnen enkele maanden zullen we u kunnen vertellen of ook deze derde worp daarin slaagt. Al is de kans groot dat u Emily Jane White tegen dan ook al overal met u meedraagt, onverhoeds opduikend tussen andere liedjes, wanneer je dat het minst verwacht...

Je vindt deze recensie ook hier op Indiestyle.be.

Botanique concert : Emily Jane White (voorprogramma : Faustine Hollander)

Openen met een cover van Bob Dylan, helemaal alleen op gitaar als jong meisje, dat moet je durven. De Belgische Faustine Hollander mocht zo afgelopen woensdag in de Rotonde van de Botanique openen voor Emily Jane White, en ze had haar set heel slim opgebouwd. Na enkele nummers kwam een gitarist haar versterken, enkele songs later gevolgd door een drummer. De liedjes varieerden van Dylan tot een nummer dat al heel erg aan de hoofdact deed denken (“Dragonfly”), en nog iets steviger popwerk. De band genoot zichtbaar van het succes, en eigenlijk waren er enkel de lange momenten waarin gitaren gestemd moesten worden (en de vaart zo niet al te best in de set kwam) minpuntjes.

Ongeveer een jaar na haar vorige doortocht kwam Emily Jane White, geflankeerd door celliste Jen Grady, haar jeugdvriendin die haar vaak vergezelt, en een gitarist, opnieuw in de Botanique, met een nieuw album onder de arm. Op “Ode to sentience” zet ze haar muzikale groei verder, en dat hoorde je in de set vooral omdat de nieuwe nummers vrij naadloos overgingen in het geheel. Die nieuwere nummers zaten vooral in het begin van de set (en ook daarna nog een beetje gespreid), want Emily Jane White had het beste uit haar vorige plaat vooral in het slot van de reguliere set verstopt : “The ravens”, “Liza”, “Stairs” en helemaal op het einde titelnummer “Victorian America”. Dat hoeft niet te verbazen, want die nummers blijven nog steeds haar beste materiaal, zo bleek alweer...
De magie van de Botanique leek goed te werken : Emily Jane White vond de zaal prachtig (“it feels like playing in a womb”) en gaf even later toe dat ze zelden zich echt op haar gemak voelt op een podium, maar vanavond was ze ontspannen. Ze ging met plezier in op opmerkingen uit het publiek, bedankte het publiek, deed moeite om af en toe Frans te spreken en stak haar bewondering voor het publiek, dat in stilte luisterde, niet onder stoelen of banken.
Net als bij het voorprogramma werden vaak instrumenten gestemd, maar je zag dat deze artieste al meer ervaring heeft in het omgaan met die onfortuinelijke pauzemomenten.
Emily Jane White wisselde zelf vaak tussen keyboards en gitaar, maar welke instrumenten ook bespeeld werden, doorheen de liedjes werd een patroon herkenbaar. Samen met haar unieke manier van zingen vormt dat een herkenbaar element, dat -als je er niet weg van bent- kan gaan vervelen of waar je -als je zoals ik, daar net erg van houdt- uren kan naar blijven luisteren.
Emily Jane White kwam nog terug voor 3 bisnummers, eerst helemaal alleen, daarna met de andere muzikanten, en ze mocht afscheid nemen met een gemeend applaus voor een concert dat perfect past in een zaal als deze.



Je vindt deze recensie ook hier op Indiestyle.be

8tracks : Jobs mix

All these songs have actual jobs in their title...
Allemaal liedjes met jobs in de aanbieding !

1. The complete banker - The Divine Comedy
2. The director never called 'Cut' - Sparks
3. Taxman - The Beatles
4. Ballad of a salesman who sold himself - Kevin Ayers
5. If I were a carpenter (live) - Small Faces
6. The porter - Vetiver
7. The milkman of human kindness - Billy Bragg
8. Dead American writers - Tired Pony
9. Call the doctor - Spo Dee O Dee
10. The scientist - Coldplay
11. Screenwriter's blues - Soul Coughing
12. My shepard - The New Pornographers
13. Conductor - We Were Promised Jetpacks
14. Patricia the stripper - The Wombats
15. Cops on your tail - The Raveonettes
16. Secret agent - Tony Allen
17. Mr Farmer - The Seeds
18. Four fingered fisherman - Sun Kil Moon
19. Female mechanic now on duty - Sonic Youth
20. He's simple, he's dumb, he's the pilot - Grandaddy

Nabeschouwing AA Gent - Levski Sofia (Europa League)

Na afloop van de door AA Gent gewonnen Europa League-wedstrijd tegen het Bulgaarse Levski Sofia (in Antwerpen beter bekend als Vitosha Sofia), hadden wij een gesprek met Wils, één van de smaakmakers van de avond.
Hij blikte tevreden terug op de wedstrijd: "Ik denk toch dat de overwinning verdiend was, gezien Gent de meeste kansen kon creëren en ook de beste tactiek gekozen had. Zo had doelman Jorgacevic geopteerd voor camouflage op het besneeuwde veld. In zijn witte uitrusting bezorgde hij de Bulgaarse enkeling die erin slaagde door onze verdediging te breken, de schrik van zijn leven door uit het niks op te duiken, wat de kwaliteit van de afwerking door hun spitsen niet bepaald ten goede kwam."
Wils was niet alleen tevreden over het verdedigend vermogen van AA Gent, maar vond hen aanvallend ook sterk: "Onze verdediging zat uiteraard zo goed op slot als een bevroren fietsslot (nvdr: Wils zou dat later die avond overigens effectief ondervinden), maar ook aanvallend kwamen we er goed uit. Vooral via El Ghanassy en Arbitman, die zich liet inspireren door het Gentse volkslied, zorgden we voor gevaar. Jammer was wel dat we te vaak probeerden een corner te versieren, hoewel Nederlands onderzoek heeft aangetoond dat die slechts zeer weinig doelgevaar, laat staan doelpunten, opleveren."
Over de scheidsrechter en zijn assistenten was Wils minder te spreken: "Er waren al duidelijke problemen omdat die ene grensrechter telkens de electronica van zijn vlaggetje haperde, zwaaide, wat door de scheidsrechter verkeerdelijk aanzien werd voor buitenspel, en er is natuurlijk de niet-gefloten penalty op Arbitman in de eerste helft. Maar bovendien bleek de scheidsrechter vooringenomen: zo kende hij Gent méér vrijschoppen toe dan Sofia, hoewel Luxemburgs onderzoek aangetoond heeft dat vrije trappen zelden tot doelgevaar, laat staan doelpunten, leiden."
Terecht was Wils tevreden over zijn eigen prestatie: "Ik kende vanavond toch wel een topavond. Ik kwam vaak snedig uit de hoek, al zal de inname van 2 Westmalle Dubbels daar ongetwijfeld ook voor iets tussen zitten. Bovendien vind ik toch dat ik in deze weersomstandigheden fysieke paraatheid vertoond heb door de kilometers door de sneeuw deels met de fiets, deels te voet af te leggen. Ik leverde vaak voorzetten die enkel nog in doel moesten gekopt worden, en de mentale voorbereiding zat ook goed. Ik had me bovendien goed voorbereid op de wedstrijd door niet enkel op Sport.be maar ook op Sporza alle gegevens te bekijken. Bovendien heeft Keniaans onderzoek aangetoond dat een stampede van panikerende Buffalo's niet enkel in staat is Zebra's en Kanaries te overweldigen, maar ook Ajuinen tot tranens toe weet te bewegen, dus ik had er alle vertrouwen in dat ook de Sofianen voor de bijl zouden gaan."
Dat Jorgacevic secuur stond te keepen, is ook Wils niet ontgaan: "Voor mij blijft onze doelman toch het prototype van een degelijk sluitstuk op de defensie. Wist u trouwens dat Sri Lankees onderzoek heeft aangetoond..."
We kregen niet meer het hele interview met Wils mee, maar we veronderstellen dat Wils zal geantwoord hebben dat het belang van onderzoek relatief is, ook in de voetbalsport.

Het betreft hier uiteraard niet AA Gent-speler Stef Wils, maar wel degelijk een (familie)naamgenoot die samen met mij lekker warm, met chips, nootjes, trappist en pintjes de wedstrijd volgde op Sporza.