Na een infovergadering voor kandidaat-vrijwilligers bij het Gentse Cultuurcentrum Circa, mocht ik een voorstelling op het festival van het amateurtheater (in de Minardschouwburg) meepikken.
Het gezelschap Klokke speelde een "dolkomisch, middeleeuws drama", Bloed & Liefde, geschreven door Godfried Bomans. In dit stuk probeert Philips van Bourgondië zijn geliefde gravin Jacoba van Beieren te heroveren nadat ze geschaakt werd door de Spaanse koning Karel V. Hij wordt bijgestaan door zijn vrienden, waaronder een (valse) Iwan de Verschrikkelijke, tsaar van Rusland, en keizer Maximiliaan van Oostenrijk. Een heleboel historische figuren passeren aldus de revue, zich er terdege van bewust dat ze in de Middeleeuwen te situeren zijn. Dat de historische werkelijkheid van ondergeschikt belang is, mag blijken uit het feit dat de figuren niet eens in dezelfde tijd leefden, en dat ze voortdurend refereren naar gebeurtenissen die nog moeten plaatsvinden (vanuit middeleeuws perspectief dan toch...)
Er wordt trouwens duchtig gespeeld met de verhouding tussen werkelijkheid en toneel (op het eind beklagen de resterende overlevenden zich erover dat het aangerichte bloedbad eigenlijk de schuld is van het publiek en dat zij zich aan hun lot niet kunnen onttrekken, aangezien de auteur hen al tot deze woorden heeft veroordeeld). Ook de verteller, die het stuk "inleidt", speelt met dit gegeven.
Gelachen hebben we wel, en wat is het toch vermakelijk om sappig Gents uit Spaanse monden te horen weerklinken en "Roessisch" te horen debiteren... Het was een bijzonder vermakelijke voorstelling, met veel en dikke knipogen. De enscenering (met heel wat wielerattributen en -kostuums) verhoogde het ietwat bevreemdende effect en de klassiek aandoende koren (die in het begin zichzelf mits een plakkaat kenbaar maken als "novemberwind") verhullen op prachtige wijze het ontbreken van toneelknechten om het decor tussen de bedrijven (die in elkaar overlopen) aan te passen.
Deze voorstelling verdiende een groter publiek !
2 opmerkingen:
Het doet het middeleeuwse hart weer deugd dergelijke reactie te lezen op toch niet zo’n evidente productie, zoals Arjan Nefs goed samenvat:
"Bloed En Liefde werd in 1946 geschreven door Godfried Bomans die op dat moment nog volop in zijn studententijd vertoefde. Het is een stuk dat door menig toneelvereniging wordt ontweken en dat heeft zijn redenen. Bloed En Liefde is zo'n stuk dat de toneelliefhebbers in twee kampen verdeelt.
Het ene deel is lyrisch over de creatie van Bomans en spreekt van een hoogstaande parodie op het middeleeuwse spel. Het andere deel van toneelminnend Nederland ziet Bloed En Liefde als een gedateerd spel, waarbij gegrossierd wordt in bombastische volzinnen. Wie voor de pauze niet in slaap is gevallen of de zaal reeds heeft verlaten verdient een onderscheiding, zo is de mening van dit kamp.
Wie een zestig jaar oud stuk gaat opvoeren staat voor de keuze; of hij kiest voor het originele script, of hij giet een eigentijdse saus over Bloed En Liefde. Phoenix koos gelukkig voor het laatste en dat leverde een indrukwekkende avond toneel op."
Sofie alias Amalia
Het doet mijn (niet-middeleeuws) hart deugd te merken dat mijn bericht gelezen wordt/werd door de brengers van dit schoon vertier...
Een reactie posten