De dikke turf die Yesterday (originele Noorse titel : Beatles ; ik vraag me af waarom ze de titel in het Nederlands veranderd hebben...) van Lars Saabye Christensen is, leest lekker vlot weg. Aan de hand van de chronologie van de Beatles-releases krijgen we een coming-of-age van vier Noorse jongeren op het einde van de jaren zestig en het begin van de jaren zeventig. De revolutionaire sfeer in America en Europa, het protest tegen de oorlog in Vietnam en later tegen toetreding tot de EEG maar ook de kleine drama's die zich in het leven van adolescenten afspelen krijgen we allemaal te lezen tegen de prachtige achtergrond van een mij weliswaar totaal onbekend Oslo...
In méér dan 600 bladzijden schetst de auteur een beeld van deze adolescenten dat tegelijk zeer herkenbaar en toch ook een beetje exotisch (noordelijk exotisch, zullen we het maar noemen) is. Dit is een boek dat je niet makkelijk weglegt. Bovendien spreekt uit dit boek zoveel liefde voor muziek, dat ik regelmatig de neiging voelde muziek van The Doors, The Beatles, Leonard Cohen,... te draaien.
In De regen voor hij valt krijgen we ook al een mooie geschiedenisles. Het hoofdpersonage krijgt bandjes in haar bezit waarin haar tante een familiegeschiedenis van 3 generaties vertelt aan een uit het oog verloren nichtje, waarnaar het hoofdpersonage op zoek moet gaan na het overlijden van de tante. Haarfijn legt Jonathan Coe de mechanismen bloot die gezinspatronen intergenerationeel zo vaak tot herhaling brengen. Bovendien bewijst hij (opnieuw!) dat hij heel mooi kan schrijven...
In het toneelstuk Mefisto for ever brengt Tom Lanoye een dusdanig geactualiseerde versie van het Mephisto-verhaal (van Klaus Mann) -al speelt het in de tweede wereldoorlog- dat je zijn onmiskenbare uithalen naar extreem-rechts in Vlaanderen moeiteloos tussen de regels leest. Toch is hij erin geslaagd om dit toneelstuk uit te laten stijgen boven een pamflettaire aanval op extremisten en op collaboratie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten