Omdat ik pas later dit jaar (begin juli) startte met deze rubriek, is dit slechts een gedeeltelijk jaaroverzicht, maar niettemin...
Driving this road until death sets you free - Zombie Zombie
Paper planes - M.I.A.
Signatune - DJ Mehdi featuring Thomas Bangalter
Hollereer - De Jeugd Van Tegenwoordig
I go to the doctor (CSS remix) - Tetine
Killer - Sons And Daughters
Time - A Brand
Lotuk - Arsenal
Beggin - Madcon
Molten light - Chad VanGaalen
Off the record - My Morning Jacket
Sex on fire - Kings Of Leon
Estupendo - Arsenal
Kids - MGMT
Sexy boy - Air
Five years time - Noah And The Whale
Many shades of black - The Raconteurs
Every morning breaks out - Freaky Age
Human - The Killers
Sway - The Kooks
Heart's a mess - Gotye
Living the way you should - Tim Vanhamel
Love lockdown - Kanye West
Use somebody - Kings Of Leon
Inni mér syngur vidleysingur - Sigur Ros
31 december 2008
27 december 2008
And the ass saw the angel
Mijn engelstalige muziekblog zal ik vanaf 1 januari integreren in deze blog. Ik merk immers dat het teveel moeite kost om in het Engels iets kwijt te kunnen over mijn liefde voor muziek, én bovendien werd ik met allerlei problemen geconfronteerd in verband met de muziek die ik postte. In een gewijzigde vorm zal ik echter blijven over muziek schrijven, in het Nederlands, en als een integraal onderdeel van deze blog.
Ook andere lichte wijzigingen zijn te verwachten komend jaar, maar je zal het wel zien als het zover is...
25 december 2008
Muzikaal jaaroverzicht 2008
Het moeilijke aan lijstjes maken is dat je soms appelen met citroenen moet vergelijken. Is een geweldige dansplaat beter dan een fantastisch rockalbum ? Kan je een Afrikaanse plaat vol zomerse vibes en met traditionele instrumenten eigenlijk wel rangschikken tegenover een dubstepmijlpaal ? Over de zin en onzin van lijstjes kan je uren doorgaan, en toch... ook hier probeer ik -gedeeltelijk in lijstjesvorm- een overzicht te geven van hoe het muzikale jaar 2008 eruitzag voor mij.
Eerst nog enkele bijzondere categorieën :
- Opmerkelijkste instrumentale nummer : Driving this road until death sets you free - Zombie Zombie (mét een heerlijke video)
- Opvallendste binnenlandse trend : pubers aan de macht : Freaky Age, Steak Number Eight,...
- Beste terug-onder-de-aandacht-gebrachte artiest : Roy Orbison met de prachtige verzamelaar The Soul of Rock 'n Roll
- Beste concert gezien (toegegeven, veel concerten heb ik niet gezien dit jaar) : Shearwater in Vooruit (Gent)
- Muziek-DVD van het jaar : Part of the weekend never dies (Soulwax)
- Single van het jaar : Kids - MGMT (werkelijk onweerstaanbaar nummer én niet kapot te krijgen...)
En dit waren voor mij de 60 beste albums van het jaar :
A certain feeling - Bodies Of Water
In ear park - Departement Of Eagles
Crystal Castles - Crystal Castles
Waiting for the sunrise - David Vandervelde
Friendly fires - Friendly Fires
Fordlandia - Jóhann Jóhannsson
Only by the night - Kings Of Leon
Here we go again - Lady Linn And Her Magnificent Seven
Snowflake midnight - Mercury Rev
Evil urges - My Morning Jacket
I was raised on Matthew, Mark, Luke and Laura - PAS/CAL
Censored colors - Portugal The Man
Gossip in the grain - Ray LaMontagne
Cardinology - Ryan Adams & The Cardinals
Alpinisms - School Of Seven Bells
Lookout mountain lookout sea - Silver Jews
Cipher - Slim Cessna's Auto Club
This gift - Sons And Daughters
The '59 sound - The Gaslight Anthem
No bye no aloha - The Ideal Husbands
Consolers of the lonely heart - The Raconteurs
Post-apocalyptic love - The Very Sexuals (gratis te downloaden op hun site)
Knock on wood - The Young Gods
Dear science - TV On The Radio
Vampire weekend - Vampire Weekend
Futuristically speaking... never be afraid - Yo Majesty
en mijn persoonlijke top 10 :
10. III - Ignatz : Op het bijzondere en experimentrijke label K-R-AA-K verscheen intussen al het derde album van de Brusselaar die met een korrelige sound onaards mooie, in blues en folk gedrenkte nummers maakt. Elke nieuwe plaat lijkt een enorme stap voorwaarts, met herkenbare sound én toch nieuwe horizonten die verkend worden. Echt een plaatje voor melancholische zielen op melancholische dagen... Verdwaal gerust in de mist...
9. 13 blues for thirteen moons - Thee Silver Mt Zion Memorial Orchestra & Tra-La-La Band : veel nieuws viel er dan wel niet te rapen op dit uur muziek, verdeeld over 4 nummers, maar Silver Mt Zion (dat zijn groepsnaam de voorbije jaren heeft uitgebreid) beheerst de eigen stijl nu wel tot in de perfectie en dat maakt dit nieuwe album toch tot hun beste. De afwisseling tussen rustige samenzang en energieke uitbarstingen met veel noise verloopt naadlozer dan ooit.
8. Sunshine, joy and happiness : a tragic tale of death, despair, and other silly nonsense - Get Set Go : eindelijk nog eens een popalbum met genoeg inhoud om de aandacht vast te houden. Zo winters als Silver Mt Zion en Ignatz waren, zo zomers is dit... (en ze verdienen ook een prijs voor de lange titel, is het niet ?)
7. Dig, Lazarus, dig !!! - Nick Cave & The Bad Seeds : geen enkele artiest weet zo mijn goedkeuring weg te dragen als Nick Cave. Ik geniet telkens opnieuw van haast elk nummer dat hij uitbracht, verslond zijn boek (en noemde er zelfs een muziekblog naar...) en heb hem al enkele keren live gezien. En nu hij er weer stevig tegenaan gaat, bewijst hij nog eens waarom hij al zolang meedraait. Deze man kan songs schrijven, en zijn strakke band beheerst de uitvoering ervan tot in de perfectie. Na meerdere platen waarin hij zich van zijn rustigste kant liet zien, deed het ook deugd om dit soort Cave-nummers geserveerd te krijgen...
6. London zoo - The Bug : mijn trip naar Londen deze zomer blijft wellicht voor eeuwig verbonden met deze plaat, die ik op Luisterpaal ontdekte de avond voor ik vertrok. Ook in Londen zelf bleek men in de Rough Trade muziekwinkel gek van deze plaat, en ik begrijp heel goed waarom. Alles wat de voorbije jaren gebeurde aan drum 'n bass, dubstep en andere "obscure" dance-genres, komt samen in dit krachtige recept voor stramme benen.
5. The age of the understatement - The Last Shadow Puppets : branie spreidde Alex Turner al ruimschoots tentoon bij Arctic Monkeys, en met zijn maatje Miles Kane van The Rascals en een heus orkest voegt hij daar nu ook grandeur aan toe. Het levert songs op die aan het epische van Mercury Rev doen denken, én toch zeer Engels klinken... Naar het schijnt bleef dit alles ook live overeind, en dit is zeker en vast een concert waarvan ik het betreur dat ik het gemist heb. Alex Turner wordt stilaan de Midas van de Engelse muziekscene, die alles wat hij aanraakt in écht goud verandert.
4. Third - Portishead : ja, ze kunnen het nog steeds ! Waar Tricky teleurstelt en Massive Attack nét iets te wisselvallig geworden is (hoewel nog steeds doorgaans uitstekend), haalt Porthishead zonder veel moeite nog steeds hun oude niveau, al klinken ze natuurlijk ook wel een beetje geëvolueerd. Machine gun is een machtig nummer, zoals we er maar zelden één te horen krijgen, en het nummer is géén eenzaam hoogtepunt...
3. Fleet foxes - Fleet Foxes : harmonische samenzang waarbij je meteen aan The Beach Boys moet denken, en een sound die ook klinkt alsof de plaat écht in de jaren zestig of begin jaren zeventig is opgenomen, en tóch allesbehalve gedateerd klinken : je moet het maar doen. Voor velen, zo merk ik, is dit dé plaat van het jaar, en ik kan heel goed begrijpen waarom. In de meeste jaren zou dit bovenaan mijn lijstje gestaan hebben, maar hey, er waren nu eenmaal nog 2 straffere platen
2. Med sud í eyrum vid spilum endalaust - Sigur Rós : intussen is hun muziek wat toegankelijker geworden, wat poppier, maar vergis u niet : engelachtig en feeëriek zullen ze altijd blijven klinken (dat komt wellicht ook doordat ze hardnekkig Ijslands blijven zingen, een mooie taal die zo mysterieus klinkt, nét omdat je hier en daar iets meent te herkennen...). Ik hoop van harte dat ze volgend jaar nog eens ons land aandoen voor een concert (bij voorkeur Pukkelpop, waar ik normaal gezien opnieuw naartoe ga), want dat ik dit gemist heb, doet me heel veel verdriet... Ik geniet intussen nog heel dikwijls van dit fijne schijfje...
1. Rook - Shearwater : het was een close call, en eigenlijk is het bijna niet te zeggen wie nu het beste album van het jaar maakte, Sigur Rós of Shearwater. Dat deze plaat het gehaald heeft, hebben ze te danken aan hun schitterende concert in de Vooruit (ongelooflijk dat je dit gratis kan bekijken in 2008) en aan het feit dat uiteindelijk hun plaat hier ten huize het meest gedraaid werd. Gewonnen op punten, heet zoiets... Laat je helemaal betoveren, wegzinken, opnemen in deze songs (ze doen ook al aan Mercury Rev denken eigenlijk...) en geniet van de prachtige stem, de meeslepende instrumenten en de sfeer die doorheen elke noot geademd wordt... Hoe kan het dat Studio Brussel hier zo doof voor gebleven is ? Lezen ze geen muziekblogs ? Volgen ze de muziek nog op de voet ? Deze groep verdient een groter publiek... (luister meteen ook eens naar hun vorige Palo Santo).
09 december 2008
Gelezen (23)
Intussen al een hele tijd geleden las ik Minding van Chris Paling. Het is een boek over een zwaar thema (bijzondere jeudzorg / pleegplaatsing, zij het in Groot-Brittanië), maar gelukkig vermeed de auteur de clichés voldoende om dit niet te laten verwateren tot een "ontroerend-aangrijpend waargebeurd verhaal". Goed uitgewerkte personages met reliëf en een plot die stevig genoeg staat, zorgen voor echt leesplezier. Een boek om te koesteren eigenlijk...
Eerder al las ik enkele Tony Hill-thrillers van Val McDermid, met behoorlijk wat enthousiasme. Ook de recentste thriller rond deze profiler, De wrede hand, heb ik met plezier gelezen. Ditmaal blijft de "relatie" tussen Tony Hill en Carol Jordan voldoende op de achtergrond om het verhaal niet al te veel te hinderen en zelfs de plots opdagende moeder van Tony Hill leidt niet teveel af van de zaak waaraan gewerkt dient te worden. Niet alleen vergiftiging, maar ook een bomaanslag zorgen voor het nodige speurwerk, dat opnieuw met klasse beschreven wordt. Het dvd-tje bij het boek, met daarop een aflevering van Wire in the blood, bekijk één van de komende avonden wel eens op het gemak...
Abonneren op:
Posts (Atom)