Gezien : 4 months, 3 weeks and 2 days

Roemenië, 1987. Een studente polytechnische wetenschappen helpt haar vriendin bij het bekomen van een risicovolle, want totaal verboden abortus. Net zoals bij zovele dagelijkse beslommeringen (het kopen van sigaretten, zeep, deodorant,...) moet er stevig geritseld worden en dient de vindingrijkheid aangescherpt te worden. Bovendien loop je voortdurend risico's, niet in het minst om in de gevangenis te belanden. Een abortus is op zich al geen makkelijke situatie voor de jonge vrouwen, en de omstandigheden maken het des te moeilijker.

4 months, 3 weeks and 2 days van de Roemeense cineast Cristian Mungiu is een eerlijke, rauwe film, waarin het beeld soms schokt als we de lopende protagoniste volgen en waarin de kou en de grauwheid van het Ceausescu-Roemenië haast voelbaar zijn. We maken kennis met echte mensen, die overleven, die hun liefdes, vreugde, verdriet, zorgen,... koesteren en dragen zoals ik hier al heel wat gezinnen hun liefdes, vreugde, verdriet, zorgen,... zag dragen : je moet nu eenmaal verder, dit is leven. Er wordt soms gelogen, er wordt soms bedrogen, er wordt ruzie gemaakt, er worden mensen pijn gedaan... En als kijker vergeet je dat je naar een film zit te kijken, want iedereen in deze film slaagt er wonderwel in om je mee te zuigen in het verhaal en je te laten geloven dat DIT het echte leven is voor studentes in Roemenië in '87 die ongewenst zwanger zijn.

Het hoofdpersonage vraagt niet voor niets op het eind om één ding af te spreken : "Laten we hier nooit meer over praten, ok ?" Gelukkig zijn er mensen die er wel films willen over maken...

Een blog als geschenk...

Een vriendin van mij is net dertig geworden, en speciaal voor haar heb ik een blog gemaakt : Ik ben dertig... maar dat geeft niet

Neem gerust een kijkje !

Gelezen (12)

Kleine kinderen zien hun vader eigenlijk vooral in mythische proporties : hij kan alles, weet alles, is de sterkste van de hele wereld,... William Bloom heeft zijn vader nooit anders gekend dan als de held uit de door zijn vader zelf vertelde, fantastische verhalen en dan als de leverancier van mop na mop... En dat is bijzonder jammer, vindt hij, want eigenlijk kent hij zijn vader niet.

Edward Bloom, de mythische man die geen probleem uit de weg gaat, is ongeleeslijk ziek. Ik denk niet dat het K-woord ooit neergeschreven staat in Grote vis van Daniel Wallace, en dat hoeft niet om de lezer te laten voelen hoe de kanker het hoofdpersonage lijkt weg te vreten, van binnenuit. Edward slaagt er maar niet in om tot een ander soort gesprek met zijn zoon te komen. Per slot van rekening wil hij hem niet opzadelen met zijn eigen twijfels, want "wat heb je daar nu aan ?"...

Wallace weet je met dit fantasievol verhaal mee te slepen, en tovert voldoende verrassingen uit zijn hoge hoed (niet in het minst in de finale) om de aandacht vast te houden. De korte tot soms zeer korte hoofdstukjes en de eenvoudige taal verhogen de leesbaarheid.

Een meesterwerk zou ik dit debuut zeker niet noemen, maar wie een goed verteerbaar boek mét inhoud zoekt, blijft hier niet op zijn honger.

Voorstelling nieuwe CD Think Of One

Think Of One, een Antwerpse band die al meerdere internationale samenwerkingen opzette (Marrakech Emballage Ensemble, Etoiles Polaires '04, Trafico,...) stelt komende dinsdag zijn nieuwe CD voor.

Het is alweer een samenwerking met Marokkaanse muzikanten, onder wie Gnawagrootmeester Abdel Kebir Ben Salloum. Deze vierde CD in de Marrakech Emballage Ensemble-reeks kreeg als titel Camping Shaâbi mee (shaâbi is een Noord-afrikaans muziekgenre, als ik het goed begrepen heb...)

De CD-voorstelling gaat door in de Balzaal van de Vooruit in Gent, dinsdag 30/10 om 20u.

Cartoon : Hans Van Themsche

Er valt heel veel te zeggen over Hans Van Themsche, zijn daden, zijn "inspiratie", zijn verdediging, zijn veroordeling en wat nog meer...

Soms zegt een cartoon echter zoveel meer of iets op zulk een treffende, niet te overtreffen manier... En op de blog van Bart Vandamme vond ik een schitterende cartoon.

Enige informatie vooraf is misschien wel nog even nodig om dit te kunnen plaatsen : Bart werkt voor een Westvlaamse krant (die wekelijks verschijnt, als ik het goed begrepen heb...), die sinds kort ook een interviewrubriek ("De stoel") heeft. De cartoon werd uiteindelijk niet gepubliceerd in de krant, maar wel op de blog en ik kreeg toestemming hem over te nemen (mits bronvermelding...)

Hier is ie dan :

Gelezen (11)

Het is geleden van Nick Hornby's High fidelity dat ik nog zo geraakt werd in wie ik ben door een boek.

In Alles komt goed en alles komt goed en alle dingen komen goed vertelt Tod Wodicka het verhaal van een man die zijn gezin uiteen zag vallen na de dood van zijn vrouw, en daar een belangrijk aandeel in had. Eigenlijk was hij te afwezig in het gezin omdat hij zich in het heden onvoldoende thuis voelde en een genootschap had opgericht waarin de middeleeuwen nagespeeld werden (op historisch correcte wijze !). Hij probeert de brokken te lijmen, maar dat loopt allerminst van een leien dak.

Het onvermogen om te doen wat je moet doen (en wat je weet dat je moet doen) is voor mij het centrale thema in dit boek. Net zoals ik met High fidelity het gevoel had dat het boek over mij ging (niet in de details, maar in de grote lijnen en in de waarheden over de jambersiaanse vragen : wie is dit ? wat drijft hem ? waar komt hij vandaan ?), kreeg ik naarmate het verhaal vorderde, eenzelfde gevoel : moeite hebben met het leven in het hier en nu, zich daarin te weinig thuis voelen, in een parallelle, daarom niet betere wereld zich meer op zijn gemak voelen, zien hoe je nét niet doet wat je zou moeten doen en wat je wil doen,... het is allemaal heel herkenbaar.

Het is moeilijk een boek op zijn "literaire" kwaliteiten te beoordelen wanneer het zo persoonlijk wordt, en ik ga hier niet eens een poging ondernemen (daarvoor ben ik ook te weinig literatuurcriticus, maar nét gewoon een geoefend lezer...) Aan wie mij kent of wil leren kennen, zou ik het boek zeker aanraden (net als het reeds genoemde van Hornby trouwens, dat laatste zelfs nog meer !). Oké, je kunt je heel erg vergissen want wat ik eruit haal, haalt iemand anders er misschien niet uit (en die haalt er misschien de "verkeerde" dingen uit waarvan hij/zij dan denkt dat het over mij gaat...). Maar dan nog blijft het een lezenswaardig boek...

Hier mogen ze mij binnenkort verwachten...

In het Museum voor Schone Kunsten in Gent, dat dit jaar heropende, loopt sinds zaterdag een fel bejubelde tentoonstelling met Britse kunst, British vision.

Voor Gentenaars is de toegang sowieso gratis, en iedereen kan gratis binnen elke zondag van 10u tot 13u... Dus, wat houdt je nog tegen ?

Gelezen (10)

De voorbije weken heb ik weer heel wat gelezen :

Eeuwige roem - Saskia De Coster

Saskia De Coster kan heel mooi schrijven. Echt waar, ze kan heel mooi schrijven, in de meest zuivere betekenis van het woord "mooi". Haar zinnen zijn al lieflijke achtjarige meisjes in feeënkleedjes met een toverstafje, rennend over groene gazonnen. Gelukkig vertelt ze daarmee ook een verhaal, dat niet alleen het mooie in de mens zichtbaar maakt ! In Eeuwige roem lopen de verhalen van gekwetste meisjes/vrouwen langs en door elkaar, volledig ingebed in een hedendaagse context.

Een tipje van de sluier : Islam voor beginners - Joris Luyendijk

Joris Luyendijk heeft de voorbije 2 jaar Zomergasten gepresenteerd (zie ook een eerdere post), en woonde jaren in het Midden-Oosten. Eerder al schreef hij dit korte boek dat een bondige, genuanceerde blik op de islam (al geeft hij heel duidelijk aan dat dé islam niet bestaat, net zomin als hét christendom...) biedt en enkele belangrijke aspecten binnen de "theorie" en geloofdsbeleving van moslims. Daarnaast schenkt hij ruime aandacht aan de punten van onenigheid binnen de islam zelf en reflecteert hij ook over de islam in Nederland. Al bij al slaagt hij er inderdaad in te doen wat hij al in de ondertitel aangeeft : islam uitleggen aan beginners. Dit is dan ook een goeie, genuanceerde eerste stap voor wie kennis wil maken met deze religie.

Het intergalactisch liftershandboek - Douglas Adams

Bij vlagen is dit boek grappig, maar het grootste mankement is toch wel het hoge "deus-ex-machina" gehalte van heel wat verzonnen planeten, buitenaardse wezens en uitvindingen, waardoor het wel erg makkelijk is om onwaarschijnlijke plotwendingen te veroorzaken. Het herinnert mij aan onze eerste "poëzie"-lessen in het lager onderwijs, waarbij één opdracht was : een heksenrecept maken op rijm. Omdat je werkelijk alles kon gebruiken (zolang het maar rijmde), was het al bij al nogal makkelijk. Toch werden vele van deze "gedichten" bejubeld als waren het de eerste producten van de nieuwe Claus, Rilke, Yeats,... (vul zelf naar believen in). Pas later leerde ik dat poëzie wel iets meer was dan wat lukraak rijmen... Misschien moet iemand Douglas Adams iets gelijkaardigs uitleggen...

Aardig boekje dus, maar ook niet meer dan dat...