Nijlpaarden zijn niet compatibel met een baby

Op basis van observaties bij 2 (eigen) kinderen veralgemeningen maken, is wetenschappelijk niet correct, maar hé, dit is geen wetenschappelijk tijdschrift, maar een blog...
Bij ons bezoek gisteren aan de Antwerpse Zoo, bleek het binnenverblijf van de nijlpaarden, waar de beesten nogal van zich lieten horen (met veel geplons vooral...), niet echt de favoriete stek voor mijn zoontje van 1 jaar.
Ik herinner me dat toen mijn dochter klein was (hooguit 2 jaar) ze ook niet zo tuk was op het nijlpaardenverblijf, nadat één nijlpaard daar eens oorverdovend gebrul ten beste had gegeven.
Allebei mijn kinderen waren/zijn helemaal weg van de dierentuin en zowat alle dieren, behalve dus deze logge viervoeters...

PS Laat ik van de gelegenheid nog maar eens gebruik maken om iedereen kennis te laten maken met het (lange) stadsgedicht van Ramsey Nasr naar aanleiding van de verjaardag van de zoo. (ook als podcast te beluisteren)

Vinyl single (2)

Een blik in de eigen platenkast kan soms ontnuchterend zijn. Inderdaad, voor sommige platen moet je wel dronken en/of apestoned geweest zijn dat je die ooit kocht !
Ettelijke nachten heb ik sindsdien met een vriendin doorgebracht, discussiërend of het nu al dan niet een goed nummer is. Wel, laat ik het voor eens en voor altijd duidelijk stellen : dit is een stinker van formaat, wellicht zelfs de grootste stinker die ik ooit kocht ("Ik ben een vent" van Jimmy B kocht ik écht écht waar enkel voor de instrumentale versie waarop we onze eigen versie maakten ter meerdere eer en glorie en afscheid van een vriend...).
Beluister en bekijk het nummer maar eens, en probeer de 4'28" door te komen zonder kokhalzen en slappe lach.
In het zog van deze hit en het album Pornograffiti bracht hun tour hen ook op de weide van Torhout (TW 1992). Het was een ronduit slechte set, met een beschamende "performance" van zanger Nuno Bettencourt, die zijn microfoon op zijn hondjes bereed, weliswaar het héle optreden lang ! Het was alsof hij op endless repeat stond...
Extreme bracht daarna als derde album "III sides to every story" uit, waarvan ik me vooral herinner volgende passage uit een recensie herinner : "het goede nieuws : als elk verhaal 3 kanten heeft, is dit gelukkig het laatste !" En gelukkig is van alle opvolgers (zelfs in 2002 een verzamelaar !) nooit meer iets gehoord...

Een andere stinker die ik ooit kocht, heeft alles te maken met mijn liefde voor één van de beste animatiereeksen ter wereld aller tijden : The Simpsons !
"Do the Bartman" is een niemendalletje, muzikaal en tekstueel, waar ik nog geen halve euro zou voor geven op de rommelmarkt, ware het niet dat het gele mannetje wiens onderbroek we te vreten krijgen, erop staat...
Al vrij snel bleef mijn singletje dan ook nog hangen na ongeveer een minuut, en wat later op verscheidene plaatsen, zodat de single ook echt letterlijk onbeluisterbaar geworden is...