Spinvis

In 2002 verraste Erik de Jong menigeen met een soort zelfgeknutseld muzikaal spectrum waarin hij in het Nederlands meteen ook een heel andere tekstuele wereld schiep dan deze die we gewoon waren. Spinvis, want zo heet zijn eenmansproject, werd zo bijzonder dat het wel moest opgemerkt worden, en dat inderdaad ook deed. De opvolger wist wat minder aandacht te krijgen, waardoor deze nieuwe plaat, Tot ziens, Justine Keller, al een beetje een comeback lijkt.

Het muzikale palet waarvan Spinvis zich bedient is rijker geworden en de teksten doen intussen wat minder bevreemdend aan, al kan dat ook met gewenning te maken hebben. Een buitenbeentje blijft hij natuurlijk wel.

Justine Keller maakt de cyclus rond, want ze duikt al op in opener ‘Oostende’ en natuurlijk ook in het afsluitende titelnummer.Tussendoor worden we getrakteerd op diverse muziekjes, die meestal erg speels aandoen, en een soort speelgoedversie lijken te vormen van het beste van The Nits. Bedrieglijk eenvoudig lijken ze, en misleidend simpel worden ze ingespeeld, maar de arrangementen zijn rijker dan je bij een eerste beluistering vermoedt. De details vallen pas na meerdere luisterbeurten op. Begin oktober bevat geluiden die je eerst niet hoort, maar opduiken als schimmen in de mist wanneer je je aandacht steeds meer gaat richten. We vieren het toch is ook al zo’n lichtvoetig en licht gekleed liedje, dat je al bijna op een kinderxylofoon naspeelt tot duidelijker wordt dat The Carpenters niet veraf zijn.

Eenzelfde gevoel van nostalgie dat niet noodzakelijk terugvoert tot een bepaald decennium, maar eerder tot kinderherinneringen (in welke era die ook mogen gesitueerd worden) van lange en zonnige zomernamiddagen, van openluchtzwembaden, vlinders en sproeiers op het gazon, overvalt ons ook bij Koning alcohol. En dan is er lichte melancholie en een opwellende traan in het linkeroog, bij Jij wint bijvoorbeeld, of Overvecht. Het is allemaal geen groot verdriet dat uitgedrukt wordt, maar eerder weemoed en een klein beetje fundamentele eenzaamheid, waar geen enkele mens vrij van is.

Het valt te hopen dat Spinvis met dit derde reguliere album niet opnieuw onopgemerkt blijft, want dit verdient een breed en groot luisterpubliek. En stilaan mogen we Spinvis een genre op zich noemen binnen het Nederlandstalige muziekaanbod.

Je vindt deze recensie ook hier op Indiestyle.

Je kan het album, eventueel zelfs met het bijhorende boek, hier kopen. En je kan het album hier alvast voorbeluisteren :