Gelezen (54)

Het is al een tijd geleden dat ik hier de gelezen boeken voorstelde, en dat betekent dat het er een behoorlijk aantal worden in deze post. Ik begin er dus maar meteen aan...

Bonita avenue - Peter Buwalda

In dit boek lopen verhaallijnen over de rector van de Twentse universiteit, Siem Sigerius (een voormalig judokampioen), en die van zijn ex-schoonzoon Aaron Bever voortdurend door elkaar. Op die manier krijgen we in een inkijk in hun levens en wat hen verbindt (vooral Siems (stief)dochter Joni). Peter Buwalda slaagt er echter in om uit die feitelijke verhaallijnen zoveel goud te delven dat zijn personages gelaagde, échte personen worden. Bovendien dendert het boek voort aan een razende vaart en zijn de zinnen zo knap geschreven, dat je het boek het liefst in één ruk wil uitlezen. De plotwendingen voelen nergens geforceerd, maar het is het langzaam in elkaar passen van de hele puzzel die van deze roman een sterk boek maakt. Dit is ongetwijfeld één van de beste boeken die ik dit jaar al las.

Song man - Will Hodgkinson

Van Will Hodgkinson las ik eerder al Guitar man, waarin de journalist zichzelf een jaar de tijd geeft om genoeg gitaar te leren spelen om een concert te geven. Wat ik daarvan vond, kan je hier nog eens lezen.
In dit boek gaat hij een volgende uitdaging aan. Hij wil een song schrijven én die uitbrengen op plaat. Net als bij het gitaarspelen, betekent dat vooral dat hij heel wat (bekend en minder bekend) volk interviewt naar hoe je dat precies doet, songschrijven. Al bij al is het een interessante zoektocht, al vond ik Guitar man wel beter.

Letters to Emma Bowlcut - Bill Callahan

Enkel aan de hand van de brieven die het hoofdpersonage schrijft aan Emma, een vrouw die hij toevallig ontmoette (en wiens antwoorden we nooit lezen maar gedeeltelijk kunnen afleiden aan de respons in de volgende brief), krijgen we een beeld van hun relatie, van wie dat hoofdpersonage is (iemand die aan The Vortex werkt, wat nooit duidelijk wordt wat dit precies inhoudt). De samenhang tussen al die brieven is wel erg moeilijk te reconstrueren en dus verlies je na een tijd het overzicht in dit boek. Zeker als je dit boek niet in één keer kan uitlezen, is het erg moeilijk het verhaal te blijven volgen. Laat het me erop houden dat ik de muziek van Bill Callahan pakken beter vindt dan dit boek.

Borderline times: het einde van de normaliteit - Dirk De Wachter

Enigszins in het verlengde van Identiteit van Paul Verhaeghe, klaagt ook psychiater Dirk De Wachter de gevolgen op onze geestelijke gezondheid aan van de overheersende neoliberale, kapitalistische ideologie. Daarbij vertrekt hij van de criteria voor borderline persoonlijkheidsstoornis zoals die beschreven worden in de DSM (het psychiatrisch classificatiesysteem dat wereldwijd gebruikt wordt). Op die manier toont hij aan dat onze hele maatschappij verworden is tot een ziekmakende context waarin we allemaal de kenmerken van borderline vertonen. Je kan (en dat doet Dirk De Wachter dan ook) je de vraag stellen wat normaliteit nog inhoudt tegenwoordig als we met zijn allen geestelijk ziek zijn/worden.
Dit boek is, doordat het niet geworteld is in een psychoanalytisch kader, wellicht toegankelijker en voor mij vormt het een mooie aanvulling bij het werk van Paul Verhaeghe. Wel stoorde ik me af en toe aan het feit dat sommige redeneringen en deeltjes van dit boek wat slordig en nogal kort uitgewerkt zijn, waar ik eenzelfde onderbouwing als in het merendeel van dit werk had verwacht. Toch blijft het een boek dat ik iedereen kan aanraden.
In dit boek wordt overigens erg vaak verwezen naar het werk van Michel Houellebecq, dat de stellingen van de auteur treffend illustreert en dat heeft me zin gegeven om dienst boeken te (her)lezen. Dat zal voor 2014 zijn...

Hoogteverschillen - Julian Barnes

Julian Barnes schreef al heel wat boeken die ik met plezier las. Mijn verwachtingen waren dan ook behoorlijk hooggespannen voor zijn nieuwste roman. Aanleiding voor het schrijven ervan vormde het overlijden van zijn vrouw, waarmee hij dertig jaar samen was en die 37 dagen nadat bij haar een tumor werd vastgesteld, overleed. Uitgangspunt van de drie delen is telkens het samenvoegen van 2 personen of dingen die nooit eerder samengevoegd werden, en hoe dat soms leidt tot "het geheel is meer dan de som der afzonderlijke delen". In de eerste delen gaat het over de ballonvaart en de fotografie en uit het eerste deel wordt één personage gelicht dat in het tweede deel uitvoerig beschreven wordt. Deel drie van dit boek gaat dan over het rouwproces van de schrijver, en dan vallen de stukjes mooi op zijn plaats, en wordt het belang van sommige zinnen uit de eerdere delen pas duidelijk. 
Het is niet het beste boek van Julian Barnes, maar van een schrijver met zoveel talent blijft het hoedanook genieten.