Hoe ik de Nederlandse band Dool leerde kennen, kon u hier al lezen ten tijde van Here now, there then. Mijn prille liefde voor die groep wordt nu versterkt door het nieuwe album Summerland, waar ik al een tijdje verwachtingsvol naar uitkeek.
Aanvankelijk wordt mijn enthousiasme wat getemperd door opener Sulphur and starlight tot het refrein weerklinkt. Melodieus wordt het nummer ineens een pak sterker. Het is iets wat we op deze plaat nog wel vaker zien terugkomen, in Wolf moon en God particle bijvoorbeeld. Waar ons eerst een gevoel besluipt van net niet boven het maaiveld uitsteken, maakt het refrein dat alsnog goed. En daarna volgen songs waarin de juiste balans en een prikkelende afwisseling wel gevonden worden. A glass forest is al behoorlijk goed maar wordt zeker overschaduwd door Ode to the future dat nineties indierockelementen incorporeert en het acht minuten durende Dust and shadow dat eindelijk echt groots durft uit te pakken.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten