Enkele jaren nadat ik de soundtrack van Peter Gabriel ontdekte, zag ik The last temptation of Christ, een film die heel wat ophef veroorzaakte toen hij in de cinema kwam (vooral in de VS natuurlijk waar christelijke fundamentalisten ook toen al meer en meer het publieke debat binnendrongen). Echt geweldig vond ik die niet en ik moet zelfs bekennen dat ik me daar niet veel meer van herinner. De soundtrack Passion daarentegen staat zowat in mijn ziel gegrift. Het was de eerste release op het Realworld-label dat Gabriel had opgericht om de betere wereldmuziek een platform te geven en tot op heden staat het label voor kwaliteit en kan je er de mooiste ontdekkingen doen. Heel wat artiesten die later ook albums zouden uitbrengen op Realworld, kleuren overigens Passion, dat daardoor zo'n muzikale rijkdom uitstraalt dat je er haast van gaat duizelen. En stel je eens voor hoe dat allemaal in 1989 klonk, toen je enkel Westerse muziek hoorde op de radio en je nog niet avontuurlijk nieuwe muziek kon ontdekken op het internet.
Ik heb vast al eens verteld over een gezin waar ik ging bij babysitten die een heel mooie en toen voor mij totaal onbekende cd-collectie hadden. Ik leerde er Nick Cave kennen en Einstürzende Neubauten en dus ook deze plaat. Ik was echt van mijn sokken geblazen. Dit klinkt niet als filmmuziek zoals we dat gewend waren (en zijn) maar als een wervelende draaikolk in een muzikale wereld die voorheen onbekend was en die duizelde van muzikale taal die ik nog moest leren kennen, zoals je een niet-Westerse taal zou leren.
Armeense muzikanten en instrumenten weerklinken op opener The feeling begins waardoor meteen een oude Middenoosterse sfeer wordt gecreëerd die wel past bij het Palestina van 2000 jaar geleden, althans bij het beeld dat we daarvan hebben. Niet alleen Armeense muziek wordt geïncorporeerd in deze plaat, ook traditionele liedjes uit Kurdistan (in Lazarus raised), Senegalese muziek (A different drum, waarop Youssou N'Dour meezingt), Braziliaanse percussie en Pakistaanse qawwali van Nusrat Fateh Ali Khan, de grootmeester, (op titelsong Passion) en een traditioneel Egyptisch instrument, de arghul (onder meer op Of these, hope en Wall of breath). We horen instrumenten uit Marokko, Iran, Kurdistan,...
Ondanks die grote muzikale diversiteit en variatie slaagt Peter Gabriel erin om van deze plaat met zoveel verschillende invloeden één geheel te maken die een toen nog voor de meesten ongehoorde sfeer opriep maar toch onmiskenbaar ook Westerse toetsen bevat waardoor je als luisteraar, ondanks je gebrek aan vertrouwdheid met die andere muzikale talen, toch houvast hebt in het ontdekken van de songs.
Je kan het volledige album hieronder beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten