Galg

Er hangt behoorlijk wat mysterie rond de band Galg. O. (Omar van Iskandr en Dool) en S. stichtten de band eind 2013 en toen kwamen zanger D. en drummer M. (Mike van Fluisteraars) erbij, maar in het begin van 2014 verliet D. alweer de band. Er werd een EP gemaakt (Afzicht), er werd veel opgetreden en er werd begonnen naan de opnames van een full album, dat uiteindelijk Teloorgang zou heten en nu pas gereleased werd.
Vier repetitieve tracks die een gefaalde zoektocht naar het moois in de wereld vertegenwoordigen, vullen de plaat. Het resultaat van die mislukte queeste zijn drones die heel sterk vervreemding oproepen en je in ieder geval niet vrolijker naar onze wereld laten kijken. In opener Hemeltergend brengt de door Otto Kokke (Dead Neanderthals) getormenteerde saxofoon geen spatje verlichting en ook in Verzoeking verdrink je als luisteraar in een overweldigend, donker geluid. De schreeuw die het gezang uitmaakt klinkt als een wanhoopskreet vanuit de hel die gewoon op aarde gevestigd is, zoals duidelijk te horen in Het mes. Afsluiter Doorn in het oog mag dan naar mijn gevoel het mooiste nummer zijn op de plaat, het is het soort schoonheid dat pijn doet omdat het dwars door je ziel snijdt en je elk straaltje hoop ontneemt. Zelfs het meer melodieuze karakter ervan kan niet verhullen dat we naarmate we het einde van het album naderen, steeds meer omsloten worden door de moedeloosheid om nog iets van opbeurends te vinden. Het einde van dit nummer is dan ook een reqiuem voor de hoop.
Soms schuilt schoonheid in het aanschouwen van het lelijkste en slechtste van de mens en de wereld en dat geldt zeker ook voor Teloorgang, een plaat die na bijna tien jaar eindelijk het levenslicht zag en daar mogen we ons toch wel gelukkig om prijzen.

Van zodra er een stream van het album beschikbaar is, post ik die hieronder. Intussen kan u het album hier bestellen via Consouling en naar eerder werk luisteren op hun Bandcamp-pagina.