Red Zebra

Net in deze Week van Eigen Kweek op Studio Brussel, moet me iets van het hart waar ik uren over zou kunnen doorbomen. Niet alleen kiest men er op de "alternatieve" radiozender voor steeds weer dezelfde groepen en artiesten te promoten en verengt men Belgische muziek bijna voornamelijk tot Vlaamse muziek, bovendien worden van sommigen enkel en alleen maar die ene single telkens opnieuw gedraaid. Zo zullen we deze week van Red Zebra wellicht enkele malen I can't live in a living room horen (terecht want een iconische song uit die periode) maar niets anders.
The beauties of the beast: the best of Red Zebra (1980-1983) bewijst nochtans dat de keuze niet gering is. Net zoveel herkenning roepen de andere songs niet op, maar ze laten wel zien welke muziek in de vroege jaren tachtig door een toenmalige Rock Rally-finalist gemaakt werd. Al klinkt de sound wat gedateerd soms, er staan toch enkele pareltjes tussen.
Red Zebra ontstond uit de as van het Brugse punkgroepje The Bungalows. In 1980 spelen ze de finale van Humo's Rock Rally. Daar slaat hun bekendste song meteen aan en het is dat nummer dat ook de weg baant naar o.a. de studio van John Peel. In 1981 brengen ze het mini-album Bastogne uit en het valt op deze verzamelaar op dat die songs werkelijk tot hun beste werk behoren. The art of conversation mag zo op elke new wave-verzamelaar en ook Shadows of doubt drijft op een sterke melodie en een ritmesectie zoals je die in die dagen op zijn best hoorde. Bastogne zelf had van The Cure (voor wie de band in 1980 het voorprogramma had gespeeld) kunnen zijn.
In 1983 volgde het album Maquis met daarop een professioneler geluid dat dichter aansluit bij hoe vandaag platenproductie gebeurt. Lust bijvoorbeeld klinkt gevarieerder en meerlagiger dan de oudere songs. Ook voor Polar club hadden we meteen een boontje. Ondanks de vreemde zang is het een catchy nummer. En hoe volwassen klinken de Bruggelingen niet in Beirut by night. Van Search party vraag je je ook al af waarom we dit liedje nooit horen op onze radiozenders. 
De compilatie sluit af met 2 bijzondere opnames. Er is de live gespeelde cover van Transmission (Joy Division) die ook al terug te vinden was op A Red Zebra is not a Dead Zebra. De somberheid die Ian Curtis het nummer meegaf, is er wat afgeslepen, doch verder is het zeker een goeie cover. Tot slot krijgen we de remix die Kolk van I can't live in a living room maakte in 2000 en die nooit eerder gereleased werd. Door die herwerking komt de tekst sterker tot uiting omdat de muziek meer naar de achtergrond gedrongen wordt én meer zweverig klinkt, de song daarmee transformerend naar een triphopversie.

Dit album wordt uitgebracht door Starman Records.