28 maart 2020

Tamikrest


Regelmatige bezoekers van deze blog hebben natuurlijk al lang door dat ik een Afrikaanse plaat af en toe niet versmaad. Al sinds mijn studententijd heb ik een grote interesse voor dit continent en zijn artiesten. Ooit had ik zelfs het idee om naar Afrika te trekken en daar te werken. Ik zou Swahili leren (ik kocht zelfs een engelstalige cursus Swahili en een vertaalwoordenboek English-Swahili) maar mijn gezond verstand hield me gelukkig bijtijds tegen want mijn gezondheidsproblemen zouden zo'n reis en verblijf bijzonder zwaar maken. Intussen ben ik doorgaans heel gelukkig in Vlaanderen en breng ik Afrika mijn huiskamer binnen via de muziek.
De Touareg muzikanten van Tamikrest zijn daarbij een terugkerende groep. Hun woestijnblues is dan ook ideaal luistervoer voor wie zowel de blues als Afrikaanse ritmes en klanken een warm hart toedraagt. Neem een song als As sastnan hidjan, een lied dat voortkabbelt als een beekje en die typische gitaarklanken die ik leerde kennen via Ali Farka Touré, meedraagt. Soms klinkt een rockgroove door in de song (zoals in opener Awnafin) en bijwijlen overheerst de zang (Amzagh). De Marokkaanse zangeres Hindi Zahra verruimt met haar stem de klankkleur van Timtarin. Anha achal wad namda trekt ongegeneerd de rockkaart en afsluiter Tabsit laat de band horen in een contemplatieve bui.
Dat alles maakt van Tamotaït een heerlijke trip richting het avontuur. Met wat dia's van de woestijnvlakte erbij waant u zich echt op reis.

Beluister hieronder het volledige album:

Geen opmerkingen: