Muzikale chaos heeft altijd een grote aantrekkingskracht op me uitgeoefend. Je kan natuurlijk ook overdrijven (ik vind Trout mask replica van Captain Beefheart maar niets, het lukt me zelfs niet meer dan enkele songs ver te geraken voor ik de plaat weer afzet), maar doorgaans mag het rommelig en ondefinieerbaar klinken. Het verklaart wellicht waarom ik zowel Frank Zappa als De Portables zo graag beluister.
Voeg aan dat lijstje nu dus ook maar Black Midi toe, dat met Schlagenheim dit jaar een album uitbracht dat zich gedraagt als Tijgetje na een flink shot suiker en cola en alle kanten op stuitert. In die gezellige en ook wel overweldigende drukte is het moeilijk afzonderlijke songs in herinnering te houden en dus kan ik eigenlijk enkel iets zeggen over de plaat in zijn geheel, waarop een evenwicht wordt gevonden tussen springerige rock en bijwijlen zelfs naar lo-fi neigende rustiger klanklandschappen (bijvoorbeeld in Western). Dit is het soort plaat dat je niet moet beluisteren als je hoofd al overvol zit, want dan word je er enkel maar zenuwachtig en opgefokt van, maar in alle andere omstandigheden: draaien maar!
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten