28 december 2017

Chris Stapleton



Met enkele maanden verschil bracht Chris Stapleton beide volumes van From a room uit, een meesterwerk dat in de VS niet onopgemerkt is voorbijgegaan. Hij had met zijn debuut Traveller outlaw-country al terug naar de top van de Amerikaanse Billboardlijst gekatapulteerd en dit jaar deed hij dat dus nog eens over met dit tweeluik.
Dat huzarenstukje deed hij middels twee platen die elkaar waard zijn. Beide albums wisselen evenveel van tempo als een dwangneuroot van onderbroek. Telkens weet de Amerikaan de essentie van country te vatten zoals die al decennia te distilleren valt uit het beste van het genre én slaagt hij erin songs uit zijn mouw te schudden die het gebaande pad vol moed als Roodkapje in het bos durven verlaten. Zo doet Hard livin' op Volume 2 iets creatiefs met het basriffje dat eenieder mits een kleine variatie kent uit Superstition van Stevie Wonder. Second one to come op Volume 1 is bluescountryrock zoals Jon Spencer die had gemaakt indien hij niet R.L. Burnside als idool had gehad maar de bastaardzoon van Johnny Cash en ZZ Top was. Them sterns  dendert als een stoomlocomotief doorheen de set van de film Road house, onderweg Jeff Healey verbijsterd en als bij wonder niet langer blind achterlatend. Dat lijkt overdreven maar exact dàt soort wonder is deze song. De Midnight train to Memphis is een modernere diesel, al belemmert hem dat niet om een stofwolk achter zich te laten waarin de stembanden van Chris Stapleton naar verbrand rubber ruiken en de gitaren wellicht herbesnaard dienen te worden.
De in Nashville residerende zanger overtuigt echter evenzeer in rustige nummers: Friendship  is één van de mooiste odes aan het immaterieel goed dat mensen levenslang met elkaar weet te verbinden en  Death row klinkt beklijvender dan menige bluesklassieker over hetzelfde thema. Broken halos, de opener van Volume 1, is alles wat je verwacht van een goed countrynummer en A simple song maakt zijn titel waar zonder aan schoonheid in te boeten.
Als een Siamese tweeling zijn beide platen niet tegen elkaar af te wegen. Hun beider schoonheid verdient deze laatste dagen van het jaar bejubeld te worden en laat het beluisteren ervan ofwel het laatste zijn wat u dit jaar doet, ofwel uw nieuwsjaarsresolutie voor 2018 vormen.

Beluister hieronder beide albums:

Geen opmerkingen: