07 juni 2016

Gelezen (87)

Mosquitoland - David Arnold


Dit is een vaak grappige en mooi geschreven "road story" over een meisje dat wegloopt bij haar vader en stiefmoeder om haar moeder, waarvan ze vermoedt dat die in nood verkeert, te helpen. Zoals gebruikelijk in dit soort verhalen laat David Arnold niet enkel de fysieke weg zien die ze aflegt, maar ook de emotionele en geestelijke weg van het hoofdpersonage. Tussen de regels door is het boek bovendien kritisch voor hulpverlening die focust op medicatie en aan het verhaal van de patiënt voorbijgaat.

To kill a mockingbird - Harper Lee


Je zou het verhaal kunnen terugbrengen tot dat van de advocaat die een zwarte die beschuldigd wordt van verkrachting, verdedigt, maar dat is toch tekort doen aan dit monumentale en iconische boek van Harper Lee. Het beeld dat geschetst wordt van het rurale zuiden van de VS tijdens het interbellum, waarin racisme sterk aanwezig blijft, is zoveel rijker dan dat. Het is niet alleen een heel mooi geschreven boek, de auteur slaagt er ook in met veel zin voor detail een beeld op te roepen dat nuance combineert met maatschappelijk engagement.


At home - Bill Bryson



Met de kamers van de oude domineewoning waar Bill Bryson woont in Engeland als gids, neemt hij ons mee doorheen de geschiedenis van een heleboel dagelijkse activiteiten, voorwerpen, domeinen,... Dat doet hij met heel veel humor. Dat maakt dat je niet constant het gevoel hebt overladen te worden met wel heel veel informatie. Vaak zijn de verhalen markant, interessant, verrassend en soms zelfs ontroerend. Dit boek is een hele turf, maar de moeite toch wel waard, met aandacht voor geschiedenis, architectuur, kunst, volkskunde,....


Deep south - Paul Theroux



Dit keer neemt Paul Theroux ons in zijn reisboek niet mee naar verafgelegen gebieden (nu ja, voor ons wel nog natuurlijk) maar naar het voor hem verrassend dichtbije zuiden van de Verenigde Staten. Staten als South-Carolina, Georgie, Alabama, Arkansas, Mississippi,...: ze vormen de achtergrond voor een verhaal over armoede, onderontwikkeling maar ook racisme en wapenfanatici. Theroux vermijdt de grote steden en zoekt echt kleinere steden en het platteland op om te schetsen hoe de Burgeroorlog nog steeds nazindert in het door jobvlucht geteisterde zuiden.
Jammer genoeg wordt de boodschap van Paul Theroux nogal drammerig gebracht: het zuiden is er minstens zo erg aan toe als de Derde Wereld, maar ontvangt weinig middelen van de VS-overheid en rijke weldoeners, die liever miljoenen en zelfs miljarden pompen in arme landen ver weg dan in de eigen achtertuin. De auteur herhaalt dit echter zo vaak dat het gaat vervelen, iets wat hij uiteindelijk ook zelf begrijpt als hij een keer te veel Clinton als voorbeeld aanhaalt in gesprekken met arme, zwarte boeren.
Die nodeloze herhalingen kenmerken ook wel een beetje de rest van het boek. Sommige zinnen worden te vaak herhaal (zoals bij de wapenshows, waar hij niet komt om te oordelen, maar om te kijken en luisteren). Soms gebeurt het zelfs dat in eenzelfde stukje van het verhaal de herhaling toeslaat en achtergrondinformatie dubbel gegeven wordt, vaak met dezelfde woorden.
Theroux grijpt graag terug naar de literatuur om toestanden te duiden en vergelijkingen te trekken tussen heden en verleden. Een jammerlijk gemiste kans is wel dat hij muziek (en in feite ook film) als cultuurgoed te weinig betrekt in die beschouwingen, hoewel de muziekcultuur toch erg prominent aanwezig is in de VS en niet in het minst in het zuiden. Wie weet hoe groot country is en welke maatschappelijke invloed het genre heeft, kan niet goed begrijpen waarom we er amper iets over te lezen krijgen in dit boek. In het interludium over het woord "nigger" komt hiphop nog wel even aan bod en heel spaarzaam wordt de blues binnengebracht in het verhaal, maar dat staat toch niet in verhouding tot de impact die muziek had en heeft.
Wat het volgen van het verhaal ook bemoeilijkt, is dat nergens in het boek een kaartje opgenomen is, dat de lezer zou kunnen helpen zich te oriënteren bij de omzwervingen die hij maakt.
Paul Theroux blijft een begenadigd schrijver, maar dit boek is toch het minst goeie dat ik van hem las, omwille van de gemiste kansen en omwille van de uiteindelijk storende herhalingen.

Geen opmerkingen: