Democrazy concert: Thomas Dybdahl (voorprogramma: Douglas Firs)

De jonge Douglas Firs opende voor een tribune in de Handelsbeurs de avond, met nummers die potentieel verraden en een pracht van een stem. De avond ervoor had hij zijn eerste single mogen voorstellen in De Laatste Show. Die was niet het hoogtepunt van zijn set, want we hoorden een prachtig duet met Elke De Mey (Love Like Birds), een geslaagde cover van 13 van Big Star, een bluesy en rockend Wild dogs en een mooie afsluiter in Winter's song is gonna last.

Aanleiding voor de tournee van de Noor Thomas Dybdahl is de tiende verjaardag van zijn debuutalbum That great october sound. Hij speelde de meeste nummers uit dit album, afgewisseld met werk uit de andere platen én enkele helemaal nieuwe nummers. Op die manier werd het een erg gevarieerde set, waarin steeds meer opviel hoezeer Dybdahl vocaal aan Jeff Buckley doet denken.

De Noor mag er dan uitzien als een plaatselijke Admiral Freebee, en klinken alsof hij eigenlijk een Amerikaanse hillbilly is met een strooien hoed, hij claimt terecht een eigen plaats in de spots. Hij verdiende dan ook meer publiek dan er vanavond was. Gebrek aan naambekendheid is natuurlijk een belangrijke verklaring, en toch wisten we al snel in de set dat dit een voor velen verborgen parel is. Dybdahl liet zich bijstaan door 2 muzikanten, één op steel guitar en één aan de contrabas, en speelde zelf ook eventjes piano. De diepe bassen van de contrabassist gaven zijn liedjes een geheel eigen klankkleur, de steel guitar drenkte ze in een haast moerassige sound van het blues- en folkrijke zuiden van de VS.

Thomas Dybdahl, zich erg bewust van zijn geringe bekendheid hier, was zo vriendelijk bijna elk nummer expliciet met titel (en vaak een bijhorende anekdote) aan te kondigen, en vroeg het publiek enkele keren om hulp, door hen te laten meezingen. Hij was erg goedgemutst. Dat hij hier 6 jaar geleden al eens gestaan had, herinnerde hij zich niet zo heel goed meer, zo bleek bij een reactie van een toeschouwer. Hij wist wel nog dat hij ooit in Gent een opera van Monteverdi gezien had. Zelfspot en humor waren trouwens ook in voldoende mate in zijn performance aanwezig, en blijken ook uit een songtitel als Party like it's 1929.

Met een veelbelovend voorprogramma en een onterecht verborgen gebleven parel werd het een mooie avond, voor wie de gok had gewaagd…

Je vindt deze review ook hier op Indiestyle.

Setlist :

1. From Grace

2. Party Like It's 1929

3. All's Not Lost

4. That Great October Sound

5. Love Story

6. Life Here Is Gold

7. Tomorrow Stays The Same

8. Cecilia

9. Adelaide

10. Shine

11. Something Real

12. nieuw, onafgewerkt nummer (Are They Happy Here?)

13. Dreamweaver

Bisronde

14. It's Always Been You

15. Still My Body Aches