10 februari 2011

Zalig

Verbijsterd merk ik een wel heel vreemd fenomeen op. Zo verbijsterd ben ik, dat ik erover blog, hoewel ik doorgaans mijlenver van politiek wegblijf op deze blog. Maar, politiek, dat is het leven, daar kan je niet omheen, en soms kan ook deze blog er niet om heen.

Laat mij duidelijk stellen dat kanker een vreselijke ziekte is, waaraan het vaak zeer pijnlijk lijden en sterven is, en dat niemand, maar dan ook niemand verdient op zo'n wijze het leven te verliezen. Wanneer een vrouw van nog geen 40 jaar eraan sterft, en bovendien 2 kinderen achterlaat, die hun moeder nog hard nodig hebben, dan is dat altijd een jammerlijk gebeuren, niet in het minst voor de directe omgeving. Dagelijks sterven heel wat mensen (ik zou cijfers kunnen zoeken, maar dat doet er niet eens toe...) aan kanker, en dat is altijd betreurenswaardig.
En we staan er zelden bij stil, want uiteindelijk is het K-woord toch wel een taboe, iets waar we allemaal schrik voor hebben, omdat kanker zo willekeurig lijkt toe te slaan. Soms hebben we er een verklaring voor, b.v. als een zware roker longkanker krijgt, of een alcoholicus leverkanker, of iemand die zich onbeschermd teveel aan de zon laafde, huidkanker,... Maar we weten allemaal dat er ook mensen zijn die relatief gezond (proberen) leven, en die toch onverwacht getroffen worden door kanker. Kanker is meedogenloos in de keuze van zijn slachtoffers.
Naar aanleiding van het overlijden van Marie-Rose Morel wordt erover gesproken, en dat is op zich een goeie zaak, want taboes moeten soms bespreekbaar gesteld worden. Ik merk het in gesprekken, in mails, op blogs, op Facebook en Twitter,... Iedereen vindt het erg, en dat is het ook. Erg voor de naaste omgeving, voor haar kinderen niet in het minst, en sowieso, zoals hierboven al aangegeven, sterven aan kanker is voor iedereen die het overkomt (en hun omgeving) erg.
Wat me echter verbijstert, is hoezeer een proces van bijna-zaligverklaring er op gang is gekomen rond de persoon van MRM. Ineens leeft iedereen mee met haar en haar familie (voor wie het inderdaad erg is, niet minder erg dan voor al die andere kankerdoden en hun omgeving), vindt men haar moedig in haar (verloren) strijd tegen kanker. Er heerst heel veel medeleven en er doen zelfs al oproepen tot steunbetuiging aan MRM de ronde (op Facebook onder andere). Er wordt vol lof over haar gesproken.

Is men dan vergeten waar ze voor stond, tot het eind van haar leven ? Is men dan vergeten dat ze deel uitmaakte, lange tijd zelfs een uithangbord was voor die partij in Vlaanderen die wie er anders uitziet, anders denkt, anders is,... wil uitsluiten, op alle mogelijke manieren ? Is men dan vergeten dat zij weinig mededogen kende in haar politieke standpunten ten aanzien van hen die slachtoffer zijn van niet minder erge tragedies (geboren worden in armoede, in een deel van de wereld waar je amper kansen hebt, of geboren worden uit ouders die van daar naar onze rijke regio zijn gevlucht omdat ze hun kinderen en zichzelf ook de beste kansen wilden geven, b.v.) ? Is men dan vergeten dat ze haar strijd met kanker deels ook bewust in de media heeft gebracht omdat ze daar politieke doeleinden mee diende (o.m. in de strijd binnen haar partij) ?
Ik begrijp helemaal niet hoe het mogelijk is dat een vrouw die stond voor zulke politieke denkbeelden en deel uitmaakte van een partij die wegens racisme werd veroordeeld (en waarbinnen ook zij zich niet uitsprak tegen racisme), vandaag om redenen die haar troffen (kanker) een lofzwaai dient toegemeten te worden ?

Ja, het is erg als iemand aan kanker sterft, zo jong nog en met kinderen die achterblijven. En ik ken heel veel mensen die "liever" waren voor anderen en wie dit ook treft/trof. Zij zijn degenen die in het zonnetje horen, niet een boegbeeld van een haatverspreidende en mensen-uitsluitende partij (een partij waar haar tegenstanders cynisch genoeg zijn om een graantje mee te willen pikken van haar "zaligverklaring").

9 opmerkingen:

elke zei

Ik kan het er niet meer eens mee zijn. Lijkt alsof ik het zelf geschreven kan hebben.

Lies zei

'Van de doden niets dan goeds', zegt men. Zeker als een mooie jonge vrouw zo'n tragische dood kent, vinden velen het ongepast als men dan begint over haar denkbeelden die niet altijd even lovenswaardig waren.
Toch wel dapper van jou om dat wel eens in herinnering te brengen. Maar ik denk dat velen dat al lang vergeten zijn en alleen maar haar dappere strijd tegen kanker en haar openheid hierover zullen herinneren. En misschien maar goed ook.

elke zei

@lies: maar goed ook? Ik kan je hier echt niet in volgen, hoor.

Storfie zei

Klopt, alle politici die haar zo'n fantastische vrouw vonden zouden in de verste verte niet overwegen om met haar partij in zee te gaan.

Dulcera zei

http://dulcera.wordpress.com/voor-zeezicht/

Sven zei

@lies : ik vind dat men nooit mag vergeten waar VB(-ers) voor staan !

Koop zei

Hulde, sterk stukje!

Dulcera zei

(gaat nog ne keer advocaat van de duivel spelen)
Ik ben het er niet mee eens, maar dat wist je al eh?
Simpel gezegd: het VB vertegenwoordigt de stem van het volk dat voor hen een bolleke kleurde.
En ook al ben je het niet eens met die stemmen, ze zijn er wel!
Met andere woorden, het VB staat voor iets dat leeft bij (een zeer groot deel van!) het volk.
Door zo een partij uit te sluiten doe je de democratie geweld aan, en dat vind ik nu eens geen goede zaak zie.

Dus, gans die heisa rond Morel en haar al dan niet foute verleden? Het VB was haar werk, ze vertegenwoordigde de stem van het volk. Zo zou je het ook kunnen zien eh?
En begin nu weer niet over dat het VB tijdens een proces door een rechter en een jury als racistisch is veroordeeld ... want die veroordeling is alleen maar de stem van die rechter en die jury geweest. Zet de kiezers van het VB in die jury, en de uitslag van dat proces was heel anders geweest!
(kort door de bocht, maar als socioloog zou je mij moeten kunnen volgen eh?)

Voor mij is de vraag dus niet: "Moeten we het VB uitsluiten als partij omdat ze xenofoob is"? Maar zou moeten zijn: "Wat moet er veranderen om ervoor te zorgen dat het VB geen stemmers meer heeft"? Want zonder volgelingen is een partij niks.

Koop zei

hmmm - niet dat ik me wil verliezen in deze discussie (de patatten staan op en ik moet dringend naar het toilet), maar toch nog even: de breedvoerige argumentatie van Dulcera lijkt me volledig naast de kwestie. De blog entry 'zalig' wilde in mijn ogen allerminst het proces van het VB maken, maar enkel duidelijk maken dat de golf van medelijden ietwat pervers is (auteur, correct me if I'm wrong). Als je het betoog in het stukje tot in het extreme wil doortrekken: net als kanker is ook zelfmoord in de ogen van de meerderheid een jammerlijke zaak. En de familie van Adolf Hitler zal ook wel treurig zijn geweest toen de man zich van het leven benam....

Een extreem voorbeeld, maar de goede verstaander snapt waar ik heen wil.