In Uitgesteld afscheid van Julia Leigh is het verlies van een kind weliswaar het centraal gegeven maar eigenlijk snijdt de auteur heel wat meer aan en vertelt ze meer over familierelaties dan over rouw. Leigh wordt, zo lees ik, wel vaker met J.M. Coetzee vergeleken, en wat ze zeker gemeen heeft met hem is dat ze erin slaagt met weinig woorden en met weinig uitleg een verhaal vorm te geven waarin je als lezer heel lang de "kans" krijgt om zelf invullingen te maken, veronderstellingen in het achterhoofd te houden en waarbij lang niet alle mysteries opgelost raken of alle vragen beantwoord worden.
En natuurlijk past het verhaal met alle personages uiteindelijk heel mooi in elkaar en is het genieten van de schrijfstijl, maar wat dit boek misschien nog het meest bijzonder maakt is dat in amper 121 bladzijden zoveel opgeroepen wordt dat je leeshonger mooi gevoed is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten