25 november 2007

Dans...

Iets minder serieus dan in mijn post over Maurice Béjart, maar toch een mooie staalkaart van "moderne dans" :

24 november 2007

Win !

In het kader van Etoiles Polaires 07 maken 2 mensen kans om een Finse avond voor henzelf en een twintigtal vrienden in de eigen knusse huiskamer te winnen.
Kunstencentrum Vooruit biedt beide winnaars een zogenaamd "hertenpakket" aan : decoratie van living of kot in Finse stijl (met kitsch herten en wandtapijten), opwarming met Finse wodka en Finse muziek, en een Finse film van de Leningrad Cowboys (deze film kan je trouwens gratis bekijken in de Vooruit op de Leningrad Cowboys-filmavond op zondag 9 december), en nadien nog méér wodka...

Wat moet je doen ? Je stuurt een mail naar stevent@vooruit.be met als onderwerp "Finse avond bij mij thuis graag !!" en met een kort vervolg op volgende mop “Een Fin en een hert staan in een Café met een wodka in de hand. Zegt de één tegen de ander .... ” Vermeld je naam, adres en telefoonnummer en je dag naar keuze. Je kan meedoen tot en met donderdag 29/11 en daags nadien weet je al of je gewonnen hebt...
Meer info vind je hier.
Vanaf maandag 26/11 kan je ook een "hertenpakket" winnen bij Mekka op Studio Brussel.

23 november 2007

Dans

Donderdagochtend is de 80-jarige Maurice Béjart overleden, een icoon in het ballet.
Ik heb zelf twee linkervoeten (en dan nog onhandige linkervoeten), en naar dans kijken vind ik haast even interessant als kijken naar een broedende kip. Al hebben mijn ouders mij vroeger wel eens meegenomen naar het Ballet van Vlaanderen (van de voorstelling herinner ik me alleen dat het donker was...), het zegt mij allemaal absoluut niets. Twee namen ken ik : Noerejev en Béjart (oké, als je hedendaagse dans meerekent, ken ik ook nog Anne-Teresa De Keersmaeker en Wim Vandekeybus, maar ook naar hen ga ik nooit kijken...).
Om één of andere reden is Béjart ook in mijn hersenen nauw verbonden met de Boléro van Ravel (al kan ik mij langs geen kanten herinneren waarom dat wel zo zou zijn). Blijkbaar oogstte hij wel met zijn Ballet van de XXe eeuw succes met een choreografie voor die Boléro, maar dat was meer dan 10 jaar voor ik geboren werd.
Mijn gebrek aan affiniteit met dans illustreert voor mij perfect de stelling dat je iemand nodig hebt die je inleidt in de kunst(en) en je inzicht verschaft, om er ten volle te kunnen van genieten. Misschien moet ik toch maar eens uitkijken of er naar aanleiding van Béjarts overlijden geen thema-avond komt ergens waarin je ook nog eens deskundige uitleg krijgt...

15 november 2007

Gelezen (13)

Een seksverslaafde die blijft steken in de vierde stap in zijn ontwenning (het minutieus neerschrijven van zijn "zonden") en die mensen geld aftroggelt door zich te laten redden van de verstikkingsdood, is geen alledaags hoofdpersonage.
Chuck Palahniuk introduceert Victor Mancini, en de al eerder gemelde problemen zijn zeker niet de enige die hij heeft. Hij werkt in een soort historisch themapark, bezoekt zijn stervende moeder in een verzorgingstehuis waar hij diverse rollen moet spelen en krijgt een wel heel bijzonder verzoek van de behandelende arts van zijn moeder. Eén van zijn vrienden vervangt de ene obsessie/verslaving door de andere, en Victors pogingen om goed te doen voor anderen blijken nog een grotere mislukking dan wat hij voordien al gedaan had...
Stikken schildert dan ook een universum dat zo bizar en tegelijk zo geloofwaardig neergezet wordt, dat je in het boek gezogen wordt. Als blijkt dat de schrijver je meer dan tweehonderd bladzijden lang op het verkeerde been gezet heeft, voel je je niet zozeer bedot, maar eerder aangenaam verrast.
Palahniuk voeg ik alvast toe aan het lijstje schrijvers van wie ik alles wil gelezen hebben...

Gewonnen ! (2)

Blijkbaar werd mijn recensie van 4 months, 3 weeks and 2 days opgepikt door Nieuwe Revu en heb ik een telefoon gewonnen !
Tof !

05 november 2007

Eerlijke handel

Eerlijke handel, of fair trade, is hot ! Wij shoppen af en toe eens in de Wereldwinkel, en we hebben ook nog als vrijwilliger gewerkt in de plaatselijke winkel.

Het concept is eenvoudig : in plaats van de markt te laten spelen, die de grote spelers in het voordeel speelt, laat Oxfam (om de bekendste fair trade organisatie te noemen...) de prijs bepalen door de reële kosten van de boer, zodat die een eerlijke prijs krijgt voor zijn product. Bovendien zijn er aan de keuze voor een product en een leverancier een heleboel criteria verbonde inzake duurzaamheid, lokale ontwikkeling, lokale participatie, vrouwenrechten,...

In Nederland spant Douwe Egberts nu een proces aan tegen de provincie Groningen, zo meldt de krant. Het provinciebestuur besliste immers om nog enkel koffie met het Max Havelaarkeurmerk te kopen. Dat is het fair trade keurmerk voor koffie. Onder meer de koffieproducent Max Havelaar heeft dit keurmerk, maar in principe kan iedere koffieproducent door tegemoetkoming aan de criteria voor het keurmerk dit keurmerk verkrijgen. Volgens Douwe Egberts kiest de provincie echter voor een bepaald merk en sluit het daardoor de ontwikkeling van andere duurzame initiatieven uit...

Dat lijkt me echter bijzonder vreemd. Uiteindelijk kan immers Douwe Egberts ook het keurmerk verkrijgen en dus meedingen voor een contract voor leveringen van koffie aan de provincie Groningen (maar dan moet het natuurlijk wél een éérlijke koffieprijs betalen !) Bovendien lijkt het me al te gek dat een grote multinational als Douwe Egberts zich gehinderd zou voelen in de ontwikkeling van om het even welk duurzaam initiatief door ocharme het provinciebestuur van Groningen...

Trouwens, Douwe Egberts voelde zich blijkbaar ook gehinderd door de fair trade koffiepads (voor Senseo-machines) : ik wacht echter nog steeds op de eerste fair trade koffie van DE... Duizenden koffieboeren en meerdere landen voelen zich gehinderd in de ontwikkeling van duurzame initiatieven door de DE-aankooppolitiek en -prijzen.

Het ruikt hier... naar Douwe Egberts gulzigheid !