15 oktober 2007

Gelezen (11)

Het is geleden van Nick Hornby's High fidelity dat ik nog zo geraakt werd in wie ik ben door een boek.
In Alles komt goed en alles komt goed en alle dingen komen goed vertelt Tod Wodicka het verhaal van een man die zijn gezin uiteen zag vallen na de dood van zijn vrouw, en daar een belangrijk aandeel in had. Eigenlijk was hij te afwezig in het gezin omdat hij zich in het heden onvoldoende thuis voelde en een genootschap had opgericht waarin de middeleeuwen nagespeeld werden (op historisch correcte wijze !). Hij probeert de brokken te lijmen, maar dat loopt allerminst van een leien dak.
Het onvermogen om te doen wat je moet doen (en wat je weet dat je moet doen) is voor mij het centrale thema in dit boek. Net zoals ik met High fidelity het gevoel had dat het boek over mij ging (niet in de details, maar in de grote lijnen en in de waarheden over de jambersiaanse vragen : wie is dit ? wat drijft hem ? waar komt hij vandaan ?), kreeg ik naarmate het verhaal vorderde, eenzelfde gevoel : moeite hebben met het leven in het hier en nu, zich daarin te weinig thuis voelen, in een parallelle, daarom niet betere wereld zich meer op zijn gemak voelen, zien hoe je nét niet doet wat je zou moeten doen en wat je wil doen,... het is allemaal heel herkenbaar.
Het is moeilijk een boek op zijn "literaire" kwaliteiten te beoordelen wanneer het zo persoonlijk wordt, en ik ga hier niet eens een poging ondernemen (daarvoor ben ik ook te weinig literatuurcriticus, maar nét gewoon een geoefend lezer...) Aan wie mij kent of wil leren kennen, zou ik het boek zeker aanraden (net als het reeds genoemde van Hornby trouwens, dat laatste zelfs nog meer !). Oké, je kunt je heel erg vergissen want wat ik eruit haal, haalt iemand anders er misschien niet uit (en die haalt er misschien de "verkeerde" dingen uit waarvan hij/zij dan denkt dat het over mij gaat...). Maar dan nog blijft het een lezenswaardig boek...

Geen opmerkingen: